ชีวิตของเราได้ลุกขึ้นอีกครั้งหนึ่งหลังที่เราได้มีลมหายใจและลืมตาดูโลกใบนี้ มันเป็นการเริ่มต้นที่แสนจะหาจุดหมายได้ยาก เริ่มจากการเรียนรู้เล็ก ๆ ของลมหายใจ จากนั้นก็มีลมหายใจมากหน่อยจนกระทั่งค่อย ๆ ผ่อนคลายลมหายใจ และหมดลมหายใจไปในที่สุด
เป็นความจริงของชีวิตที่เราต้องค้นหาตัวตนที่แท้จริงของชีวิตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะว่าการที่เราได้เกิดมาเป็นคนก็ถือว่ามีบุญวาสนามากแล้ว ชีวิตมันก็คล้าย ๆ กันหากเราคิดว่าสรรพสัตว์ทั้งหลายในโลกที่เกิดมานี้เป็นเพื่อนกันฉันท์ใด ใยเล่าคนเราจึงโชคดีทั้งทางการรับรู้ การถ่ายทอด
การเลียนแบบ การให้ความสุข ความทุกข์ รวมกระทั่งการเรียนรู้จากสิ่งเดิม ๆ ของชีวิตที่มีอยู่นั่นเอง หลายครั้งที่เรารู้สึกก้าวเท้าได้นั่นคือการเดินทางของเราเพื่อไปสู่จุดหมายปลายทางของชีวิตนี้
คุณปฏิเสธไม่ได้เพราะไม่มีคนไหนหรือสัตว์เหล่าใดที่เดินถอยหลังหากมันไม่รับรู้ถึงอันตรายข้างหน้า
แต่เราทั้งหลายมีแต่จะเดินไปข้างหน้าอย่างเดียว หากเรานอนพักผ่อนการเดินทางของเราก็ไม่ได้นิ่งเฉยเพราะเรามีสมองในการรับรู้ในสิ่งที่เกิดขึ้น มีการพยากรณ์ล่วงหน้า การวางแผนในขณะที่หยุดพักได้เกิดขึ้นกับเราทั้งหลาย ไม่เฉพาะคนตาดี หูหนวกก็เป็นเช่นนั้นรวมถึงเหล่าสัตว์น้อยใหญ่ก็เหมือน ๆ กันกับคนเราที่ไม่ยอมหยุดนิ่งกับสิ่งต่าง ๆ ทั้งหลาย
เริ่มต้นของการเดินทางเรายังไม่มีใครตอบได้ว่าจุดหมายปลายทางที่เราต้องการนั้นมีอะไรบ้างแต่สิ่งที่เหมือนกันคืออุปสรรค โอกาส ความเป็นไปได้ของเราทั้งข้อดีข้อด้อยเป็นอย่างไร ทุกคนจะมองออกไปข้างหน้าอย่างไม่แลกลับเหลียวหลัง ต้องทำให้ได้ เป็นให้ได้ และต้องได้มันมาเมื่อเราเจอกับสิ่งที่ดีเราก็พอใจในสิ่งนั้น ถามว่าการเดินทางของเรามาถึงเป้าหมายปลายทางหรือยัง? ตอบได้ว่า
“สิ่งต่าง ๆ ที่คิดว่าดี ย่อมมีสิ่งที่ดีกว่าเสมอ” และมีหลายคำถามว่าเมื่อไร?จะถึงตรงนั้นสักที ไม่มีผู้ใดตอบได้เต็มปากมีแต่บอกได้ว่าเมื่อถึงตรงนั้นละ บทบาทของการแสดงแต่ละฉากก็ได้ผ่านไปอย่างที่เราต้องการหรือบางครั้งเราอาจไม่ต้องการกับการแสดงนั้นของแต่ละบทเดินทางของเรา แต่ถึงอย่างไรเราต้องต้องแสดงบทบาทนั้นให้สมจริงสมจังกับเรื่องราวที่เราได้รับมันมา จึงจะถือว่าเราทำงานในสิ่งที่เกิดมานี้สำเร็จลุล่วงไปด้วยความดีงาม
การเดินทางนั้นมิได้สิ้นสุดเพียงตรงที่เรายืนอยู่เท่านั้นแต่มันจะย่างก้าวไปถึงตรงข้างหน้าของเราอย่างหลีกไม่ได้ สิ่งที่เราจะเดินไปถึงจุดหมายปลายทางตรงนั้นคืออะไรหากไม่ใช่ใจที่บริสุทธิ์อันไม่มีประมาณของเราที่มีค่ายิ่งกว่าเพชรเม็ดงามที่เจียรนัยแล้วไม่มีประมาณเลยทีเดียว
เป็นความจริงของชีวิตที่เราต้องค้นหาตัวตนที่แท้จริงของชีวิตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะว่าการที่เราได้เกิดมาเป็นคนก็ถือว่ามีบุญวาสนามากแล้ว ชีวิตมันก็คล้าย ๆ กันหากเราคิดว่าสรรพสัตว์ทั้งหลายในโลกที่เกิดมานี้เป็นเพื่อนกันฉันท์ใด ใยเล่าคนเราจึงโชคดีทั้งทางการรับรู้ การถ่ายทอด
การเลียนแบบ การให้ความสุข ความทุกข์ รวมกระทั่งการเรียนรู้จากสิ่งเดิม ๆ ของชีวิตที่มีอยู่นั่นเอง หลายครั้งที่เรารู้สึกก้าวเท้าได้นั่นคือการเดินทางของเราเพื่อไปสู่จุดหมายปลายทางของชีวิตนี้
คุณปฏิเสธไม่ได้เพราะไม่มีคนไหนหรือสัตว์เหล่าใดที่เดินถอยหลังหากมันไม่รับรู้ถึงอันตรายข้างหน้า
แต่เราทั้งหลายมีแต่จะเดินไปข้างหน้าอย่างเดียว หากเรานอนพักผ่อนการเดินทางของเราก็ไม่ได้นิ่งเฉยเพราะเรามีสมองในการรับรู้ในสิ่งที่เกิดขึ้น มีการพยากรณ์ล่วงหน้า การวางแผนในขณะที่หยุดพักได้เกิดขึ้นกับเราทั้งหลาย ไม่เฉพาะคนตาดี หูหนวกก็เป็นเช่นนั้นรวมถึงเหล่าสัตว์น้อยใหญ่ก็เหมือน ๆ กันกับคนเราที่ไม่ยอมหยุดนิ่งกับสิ่งต่าง ๆ ทั้งหลาย
เริ่มต้นของการเดินทางเรายังไม่มีใครตอบได้ว่าจุดหมายปลายทางที่เราต้องการนั้นมีอะไรบ้างแต่สิ่งที่เหมือนกันคืออุปสรรค โอกาส ความเป็นไปได้ของเราทั้งข้อดีข้อด้อยเป็นอย่างไร ทุกคนจะมองออกไปข้างหน้าอย่างไม่แลกลับเหลียวหลัง ต้องทำให้ได้ เป็นให้ได้ และต้องได้มันมาเมื่อเราเจอกับสิ่งที่ดีเราก็พอใจในสิ่งนั้น ถามว่าการเดินทางของเรามาถึงเป้าหมายปลายทางหรือยัง? ตอบได้ว่า
“สิ่งต่าง ๆ ที่คิดว่าดี ย่อมมีสิ่งที่ดีกว่าเสมอ” และมีหลายคำถามว่าเมื่อไร?จะถึงตรงนั้นสักที ไม่มีผู้ใดตอบได้เต็มปากมีแต่บอกได้ว่าเมื่อถึงตรงนั้นละ บทบาทของการแสดงแต่ละฉากก็ได้ผ่านไปอย่างที่เราต้องการหรือบางครั้งเราอาจไม่ต้องการกับการแสดงนั้นของแต่ละบทเดินทางของเรา แต่ถึงอย่างไรเราต้องต้องแสดงบทบาทนั้นให้สมจริงสมจังกับเรื่องราวที่เราได้รับมันมา จึงจะถือว่าเราทำงานในสิ่งที่เกิดมานี้สำเร็จลุล่วงไปด้วยความดีงาม
การเดินทางนั้นมิได้สิ้นสุดเพียงตรงที่เรายืนอยู่เท่านั้นแต่มันจะย่างก้าวไปถึงตรงข้างหน้าของเราอย่างหลีกไม่ได้ สิ่งที่เราจะเดินไปถึงจุดหมายปลายทางตรงนั้นคืออะไรหากไม่ใช่ใจที่บริสุทธิ์อันไม่มีประมาณของเราที่มีค่ายิ่งกว่าเพชรเม็ดงามที่เจียรนัยแล้วไม่มีประมาณเลยทีเดียว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น